|
تا همین چند سال پیش دانشمندان گمان می کردند مناطق تیره ناحیه استوایی تیتان دریاهایی از هیدرو کربن های مایع باشند اما به نظر می رسد باید داستان این دریا ها را به گونه ای دیگر بازنویسی کرد.
بررسی های راداری جدید نشان از ان دارد که در این مناطق به راستی دریاهایی و جود دارد اما نه از نوع دریاهای مایع که با آن به خوبی آشناییم بلکه دریاهایی از جنس شن و ماسه . نمونه چنین دریاهایی را می توان برروی زمین در منطقه عربستان، کویر نامیبیا یا حتی کویرهای مرکزی ایران یافت.
تصاویر راداری که توسط فضا پیمای کاسینی در ماه اکتبر گذشته گرفته شده نشان از سختارهای شنی دارد که حدود ۱۰۰ متر ارتفاع داشته و به طور موازی با هم مناطق گسترده ای از استوای تیتان را فرا گرفته اند . رالف لورنز یکی از محققان مرکز تحقیقات علوم سیاره ای و ماه با عجیب خواندن اطلاعات این تصاویر طول یکی از این مناطق را حدود ۱۵۰۰ کیلومتر عنوان می کند و از تشابه این تصاویر با تصاویر ماهواره ای نامیبیا سخن می گوید.
نکته جالب اینجاست که در تیتان همه شرایط با زمین متفاوت است از غلظت جو گرفته تا ساختار سنگی و هر چیز دیگر اما فرایند یکسانی باعث به وجود آمدن چنین چشم انداز مشابهی در زمین و تیتان شده است.
۱۰ سال پیش دانشمندان بر این باور بودند که به علت دور بودن تیتان از خورشید ، امکان به وقوع پیوستن جریانهای هوایی بر سطح آن وجود ندارد اما بررسیهای اخیر نشان از ان دارد که گرانش فوق العادع زحل باعث ایجاد نیروهای کشندی قوی در تیتان می شود . قدرت ایننیرو در مقایسه با نیروی کشندی ماه بر زمین است و شاید همین امر باعث ایجاد جریانات هوایی نزدیک سطحی شده باشد که این چشم انداز را به نواحی استوایی تیتان بخشیده است.
این جریان هوایی ناشی از نیورهای کشندی با جریان هوایی غرب به شرق ناشی از چرخش قمر ترکیب شده و در نتیجه آرایش منظمی را به شن های سطحی تیتان می دهد.
با وجود این هنوز ماهیت ذرات تشکیلا دهنده این شن ها مورد سوال قرار دارد ممکن است یخ آب، ترکیبات آلی یا ترکیبی از هر دوی انها این ذرات را به وجود آورده باشند. به هر حال فعلا ترکیبی از شن های تیتان به همراه جریان هوایی این قمر منظره ای را به وجود اورده که جایگزین دریاهای هیدروکربنی تیتان شده است.
نظرات شما عزیزان:
|
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
روز بخير كاربر مهمان! 
تبادل
لینک هوشمند
